Tags: #assembly art #diorama #zee

Over  Erik

VERWEERD HOUT WORDT VERRE LUCHT

Tijdens zijn jeugd groeide Erik Smit (1955) op met eb en vloed, wind en zout. Struinen langs de waterkant was een vanzelfsprekende bezigheid. Door te werken met fotografie heeft hij de liefde voor compositie, structuur en vastleggen van details van maritieme sfeer ontwikkeld. Veel opnames zijn buiten, aan de kust, de waterkant genomen. Via table-top fotografie is het idee om gecomponeerde opstellingen vast te leggen in ondiepe diorama’s ontstaan.

Deze vorm van Assembly Art wordt samengesteld uit gejut of sloopmateriaal, drijfhout en kleurige details of naar waarheid gemaakte modellen. Geïnspireerd door constructieve kennis beziet Erik de laatste tijd de wonderlijke bouwsels van havenlichten en oeverbakens die als model met soms een geschilderde achtergrond samengesteld worden tot een werk met een sfeer van het grootse, weidse of dreigende van de zee.

EEN KADE, EEN EILAND OF EEN KUST

De maritieme diorama’s met veelal voorstellingen van het het grootse en dreigende en oneindige van de zee, trekken je blik de diepte in. Je wordt misleid door de fantasievoorstelling en er wordt een vanzelfsprekend beroep gedaan op het aanpassingsvermogen van de ogen en het brein. Je fantasie maakt van een stuk oud hout een wolkenlucht, een verre horizon, een bergketen. Zelfs twee onderwerp-gezichtspunten in één werk wordt door de kijker vanzelf logisch ‘aan elkaar’ gefantaseerd, je ziet wat verbeeld is als andere werkelijkheid. De compositie in de kijkkasten kunnen afwijkend zijn van een logische opstelling en voldoen niet aan hetgeen je verwacht. De verassende effect structuren zoals omkering van zaken, verdraaiing van perspectief, of uit verhouding gehaalde afmetingen geven soms een vervreemdend effect.

Werk van Erik